CERITA JAWA

Haloo kanca-kanca

dina iki aku lagi ora ngejelasin materi kaya kulina hehe, aku ing kene bakale upload carita kang aku gawe dhewe sawektu jejibahaning basa jawa. Senajan aku ora ana niatan gawe upload amarga tak pikir carita aku aneh, banjur sawise nyuwun saran rana-rene aku mikir gawe upload kanggo ya iseng iseng wae sebenere. Senajan niat e cerkak tapi malah dhawa banget ceritane. Sadurunge aku peringatkan aja gawa carita iki menyang donya nyata amarga carita iki murni pemikiran aku dhewe, matur nuwun lan enjoy menyang carita. 

Latar wuri : 

Aku gawe carita iki karo cast NCT Dream amarga tak pikir persahabatan NCT Dream kabeh iku kuwat banget, sanalika aku terinspirasi dening dheweke kabeh lan aja lalekake uga pirang-pirang tokoh NCT127. Sabenere genre iki lumayan abot wayah aku jupuk nanging berlatar wuri saka pirang-pirang wong kang entuk kekerasan becik fisik utawa non fisik saka wong tuwane, kalebu aku dhewe. sosok bocah kang samesthine ngolehake asih sayang nanging kabeh iku angan, hanyalan wae kang mung oleh berandai andai. Matur nuwun uga marang kanca ku kang wis ngrewangi jroning panggawen carita iki lan kanggo kabeh. Foto gawe tokohe aku jupuk saka pinterest. 

Kisah Genta

Paraga Utama : 

Paraga Figuran : 

        Aku Genta Mahendra, siswa kelas 11 jurusan Ipa. Saking keluarga kaya ora hal kang apik, bapakku asmane Jonathan Mahendra sebut ae Pak Jo, piyambake penggila nyambut gawe, dheweke jarang balek ing omah sekadar sarapan bareng, sanadyane mulih mung melampiaskan raos nesune karo aku lan bibar kui ilang menyang endi. Ibu ku asmane, Rengganis Kamania, wadon ayu kang nyandhang gelar Nyonya Mahendra, nanging sayang aku mung iso nyawang saka foto ingkang  terpajang apik ing dhuwur mejoku. Aku lahir saka kasil sesambungan kang ora samesthine, bapak mabuk lan menghamili ibuku, pirang pirang sasi sawise iku bapak ngelamar ibuku. Ningkahan iku kedadeyan tanpa anane tresna saka loro belah pihak. Sakwise aku lair, ibuku lunga bareng wong ingkang ibuku tresnani, nganti wektu aku umur pener 17 taun, aku durung tau ketemu karo ibuku. 

Esuk iki aku mudhun mengingsor pinuju ruang makan, mung ana Bi Ima asisten rumah tangga ing omah iki. Bi Ima iki bojo saka Pak Slamet supir ing omah iki. Bi Ima karo gerakan alon nanging mesthi wiwit nata siji persiji masakan kang piyambake siyapake.

"Sugeng enjing Bi" atur ku marang Bi Ima

"Sugeng enjing uga den Genta, arep sarapan utawa gawa sangu?" takon Bi Ima karo natap aku sing njupuk siji potong roti kang wis diolesi coklat banjur mesem. "mboten sah Bi, kula tumbas ning sekolah ae, kula dhisik ya Bi" Jawab ku sinambi ngambung dlamakan tangan Bi Ima. Bi Ima mung ngangguk lan gumuyu marang tingkahku. Bab kaya ngono wis kulina tak tindakake saben dina, aku nganggep Bi Ima iku sosok ibu amarga piyambake ngrawat aku saka cilik. Aku ngetokke montor cbr 250r saking garasi omah, montor werna ireng iki mlaju nyigar dalanan kutha Semarang. 

Aku teka ing parkiran SMA Kencana, markirke montor bareng montor siswa siswi liyane, banjur iku aku mlaku mlebu kawasan sekolah. Pirang-pirang wong nyapa aku, ku jawab sapaan karo esem kang ketatah ing pojok bibirku. "Cukup kondhang aku hahaha" omongku sinambi geleng-gelengake sirah amarga terlalu pede. Lumaku ngleboni area kantin jumbuh pesen saka kancaku, mlaku nyedhak banjur duduk sebelah e Renjana kang tengah maem sepiring siomay Bu Mumun. Kabeh wong ngerti yen siomay Bu Mumun kang kondhang karo cita rasane kang enak. 

"Jarene si Mahesa, ketua osis awake dhewe iku pacaran karo anak saka 10 ipa 2" Cakra mecah keheningan saka dheweke kabeh, Madhava mung ngguyu krungu omongan e Cakra kang manute iku wis kulina. 

"Kaya ga reti wae si Mahesa kaya piye, pacar dheweke gonta ganti terus, senin karo sapa, sesuk selasa genti maneh, mentang mentang dheweke anak sugih isa sak seneng e dolanan perasaanne cah wedok" 

"Omonganne Dhava ono bener e, cah kuwi hobi banget gonta ganti cewe" Jenggala nyaut nyaut omongane Madhava sinambi ngombe segelas lemon tea kang piyambake pesen. 

Sebut wae dhewe iki Dream, takdir Tuhan kaya apa kang pungkasane memertemukan makhluk Adam kaya dheweke kabeh jero saklas lan kekancan. Saindenge SMA ngerti dheweke kabeh mergo kapinteran kang dheweke kabeh duweni saliyane iku kasugihan kang saka wong tuwa dheweke kabeh. Ana si kembar Jenggala lan Janggala, putra Bapak Jay Wiratama sing duwe Jay Company kang cabange ana ing endi endi. Banjur ana Cakrawala, putra saking Bapak Takana sing duwe resto kang kondhang. Banjur iku ono Ajisaka Adhiyaksa, putra Bapak Theodoric Adhiyaksa sing duwe hotel kang kondhang ing masyarakat. Ajisaka iki paling enom saka dheweke kabeh. Ana renjana putra Bapak Deandra, dhosen ing fakultas sastra inggris kang kondhang amarga sipat tegese. pungkasan terakhir ana Madhava Putra Bumantara, putra saking Bapak Handaka Bumantara sing duwe resto kang cabang e wis teka ing jabaning kutha. dibalik kasugiham dheweke kabeh jebul ana sisih kang ora kabehing wong ngerti, bab iku kang nggawe dheweke kabeh dadi kanca. 

dheweke kabeh padha kandha ngenani bab kang rame dingendikake ing sekolah dheweke kabeh, nganti Janggala muni ing Genta.

"Gen, priye bapakmu isih padha?" Genta lan kabeh koncone langsung padha noleh lan ndeleng ing arah e Janggala, Genta hembuske nafas sak durung e jawab.

"Ya isih padha, wong mulih sekaline tansah emosi wkwk" Genta muni karo mesem pas kelingan Bapak e rek gebuki awak e. 

"Wes-wes ayo mlebu kelas wis arep bel, dina iki kelase Pak Kuncoro, telat sithik bisa bisa dikongkon nembang awake dhewe" ucap e Renjana kang disusul karo guyu saka dheweke kabeh kang nyita perhatian wong wong kang ning kantin. siji persiji saka dheweke mlaku metu seko kantin pinuju kelas Mipa 2. 

Pas jam setengah 8, Pak Kuncoro mlebu ing njero kelas karo kaca mripat kang nangkring ing irunge, ndeleng kabeh muride "Sugeng enjing sedaya-sedaya" Pak Kuncoro muni karo lingguh menyang kursi. "Sugeng enjing uga Pak Kuncoroooo" ucap kabeh murid Pak Kuncoro, banjur kui Pak Kuncoro ngabsen siji persiji murid e. Pak Kuncoro wiwit ngandharake materi ngenani panembangan macapat. 

Jam nunjukke angka 10, siswa utawa siswi siji persiji wiwit metu saka kelas pinuju kantin sekolah, tujuan utama saka dheweke kabeh. Dream wis kumpul rapi nunggu pesenan dheweke kabeh kang dipesen dening Ajisaka. Sabene dheweke kabeh bisa wae mesen dhewe, nanging weruh antrian kang mangkono dawane dadi dheweke kabeh nganakake hompimpa, sapa kang kalah mula kudu pesen lan Aji kalah, gelem rak gelem dheweke kudu mesen kanggo dheweke kabeh. Aji teka karo nggawa 7 mangkok bakso disusul laro penjual warung kang nggawa 7 gelas es teh. Aji ndudukke awake ing sebelah e Genta kang ngewangi ngipasi aji. 

"Kuliah mengko arep jupuk apa?" ucap Madhava karo kanca kancane

"Yen aku arep jajal arsitektur, sanadyan ora ngerti katerima utawa ora" muni e Janggala percaya diri karo impianne. sing liyo mung ngangguk setuju karo ucapanne Janggala, ora ono salah e kan jajal dhisik. 

"Kowe Gen, arep jupuk apa?" 

"Aku jupuk bisnis paling, neruske perusahaan Bapak. sakjane Je aku arep jipuk teknik sipil, ya nanging kowe kabeh ngerti lah priye wkwk" dheweke kabeh ngangguk setuju, kelingan kaya kepriye lebam e Genta pas digebuki Bapak e gara gara nilai ne medun siji. 

Dina senin iki kaliwat kangeselake, pener jam 4 dheweke kabeh metu seko kelas lan pada mlaku mulih. Janggala nepuk pundak e Genta, Genta sing awal e jek beresi buku e langsung noleh ng Janggala.

"Langsung mulih?" 

"Ora, biasa les dhisik. kowe dhewe?" ucap Genta marang Janggala

"Ora wkwk, rapat osis maneh, senajan koe yen ora sinau uga wis pinter gen" ucap Janggala sing ngeroso mesakke karo sahabat e sing siji iki

"Wkwk ora apa apa lah, itung itung ngabekti karo wong tuwa, yowes aku dhisik ya" Genta metu seko kelas sakwise Janggala ngangguk.  Genta lajuke motor menyang les les an sing dipesen karo Bapak e. 

        Pener jam 8 wengi, Genta tekan omah. piyambake banjur makirke montor e bar kui mlebu ing njero omah. Sak dereng e mlebu omah piyambake ndeleng bingung geneya mobil e Bapak e parkir rapi ing garasi. Setibane piyambake mbuka lawang ana Bapakke kang natap dheweke  Genta wis siap-siap kanggo nampa kabeh kekerasan saka sang Bapak, Piyambake mlaku nyedhak menyang Bapak e niyat ngambung tangan e Bapak nanging malah ditepis dening sang Bapak. Pak Jo narik kerah seragam anak e banjur nyeret menyang kamar e Genta. ing jero kamar Genta, Pak Jo nguncalke Genta magkono wae tanpa due belas asih marang anak e dhewe, Genta meringis nalika sikune mbentur lemari. Pak Jo narik kerah seragam Genta banjur dumadakan nggebug rahang nom noman manis iki, awak Genta mundur menyang wuri amarga serangan dumadakan kasebut, getih seger mili saka pojok bibirku, Pak jo ndeleng anake, bibar iku dheweke lanjut mukuli weteng e Genta.

"Gara-gara kowe, reputasi Bapak elek, rekan bisnis kabeh ngejek Bapak" ucap Pak Jo kang isih kesulut emosi karo tembung tembung rekan bisnis e iku. 

"Kula awon ampun Pak, Genta ugi mboten purun wonten dunia meriki" ucap Genta karo swarame kang pisan pisan kasendhat amarga anteman iku. Jujur wae anteman iku kuwat banget, saking kuwat e Genta ora mampu ngelawanne. sawise marem mukuli sang anak, Pak Jo mlaku metu tanpa peduli karo tatu-tatu ing awak e si anak amarga ulahe. Karo tangan gemetar nahan lara, Genta hubungi Dhava. Dhava kang kebenaran kumpul ing omah Aji bareng liyan-liyanne kaget pas Genta nelpon. Sakwise kui Dhava lan kanca kanca liyane kabeh age-age kerumah Genta. Bermodal Theo, Bapak e Aji kang dadi supir dadakan. Theo ora gelem amarga panik pada nyetir ora ngati ati. Pener ing rumah Genta dheweke kabeh nemu Genta kahanan kang lemes karo lebam ing rahang e, Dhava banjur ngangkat awak e Genta lan gawa menyang mobil kanggo digowo menyang rumah sakit. Tekan e rumah sakit Genta age-age ditangani dening dokter, liyane padha nunggu ing jaba. Dream sumelang karo kancane amarga ditangani ing njero tanpa ana dheweke kabeh kang nyemangati kaya biasane. Theo nelpon Jonathan kanca sekolah e dhisik kang dadi Bapak e Genta, dheweke isih ora nyangka yen wong tuwa bocah bocah dheweke kabeh iki yaiku kancane dhisik semasa sekolah. Jonathan teka karo pandhengan bingung, "Geneya Theo nelpon aku?". trep Theo ngerti yen Jonathan teka, Theo age narik Jonathan digawa pinuju taman rumah sakit. tekan kana Theo langsung ninju rahang e Jonathan banjur narik Jonathan kang tiba kesungkur.

"Kowe iki dadi Bapak ora becus, apa kang kowe lakukke menyang anakmu dhewe? Tega kowe mukuli anakmu dhewe. Saka sadurunge sadurunge aku wis kanda yen kowe ora gelem ngurus anak, wenehake wae ning aku, aku isih sanggup ngurus bareng Aji. sanadyan aku asring menyang jabaning kutha nanging aku yakin asih sayang ku bakalan padha menyang dheweke kabeh" Theo gumregah ngadeg niyat lunga, nanging sadurunge iku piyambake nyawang Jonathan banjur ngomong.

"Genta arep aku angkat dadi anak ku, kowe nguruse anak siji wae ora bisa, yen mengkene terus bisa bisa Genta mati ing tanganmu". Jonathan nyawang lungane Theo sinambi ngusap tatu akibat anteman saka Theo. Cilik mangkono jebul kuwat uga. Age-age Theo ngurus perizinan ndadekake Genta anak e. Genta kang mangerteni bab kasebut ngrasa seneng, dheweke pikir Tuhan arep tansah ora adil gawe dheweke jebul dheweke salah, isih akeh wong ingkang apik marang dheweke iki. Yen kowe kabeh takon ngenani Jonathan tamtu wae piyambake ora peduli Genta arep diangkat apa ora, piyambake nganggep yen Genta wis ora ana. 

        Dina gumanti dina, sasi gumanti sasi, taun gumanti taun. Pener umure kang ngidak 21 taun, piyambake wis dadi Mahasiswa Jurusan Teknik Sipil semester 2, dudu bab gampang nganti dheweke bisa dadi kaya iki. Dheweke lan kanca kancane kasil mlebu kampus kang dadi idaman dhewe kabeh bareng bareng. Ana Janggala kang jupuk Arsitektur. Jenggala mlebu menyang Permesinan. Tembung e mesin yaiku sigaraning atine. Renjanan mlebu menyang Sastra Indonesia, kwalik karo Bapak e ing Sastra Inggris. Ajisaka kang njupuk Pertenakan. Madhava kang njupuk hukum, banjur pungkasan Cakrawala njupuk Ilmu Komunikasi. Dheweke malah nembe ngerti jebul wong tuwane lan kanca kancane biyene yaiku kanca kaya dheweke. 126, Siji tim, Loro tetuwa lan Enam beban, tembung Pak Theo sawektu dheweke kabeh ana inh ruwangan genta dhisik. Takdir tuhan emang ora ana kang ngerti arep kepriye dalan e.